W przerwie w programowaniu zacząłem sobie przypominać ostatni wyjazd w góry w zeszłym sezonie i zacząłem rozważać kwestię ciężkich podjazdów. Przyszło mi do głowy, że kształtem blatu można by wyrównać niestałość przekazywanej energii (powiedzmy strumienia energii) przy kręceniu korbą.
Już miałem zamiar szukać funkcji kształtu blatu przy zestawie dowolnych okresowych i ciągłej funkcji, którymi scharakteryzowałbym "kręcenie" (tak by ilość przekazywanej energii była stała), aż nagle skojarzyłem, "computer designed ..." - przecież widziałem taki napis na jakieś korbie kiedyś... Sprawdziłem. No i okazało się, że mój pomysł jest niegłupi, z drugiej zaś strony, jest "ponownym odkryciem ameryki"
Mimo wszystko mam do was dwa pytania.
Po pierwsze czy korby BioPace dużo dają przy ostrych podjazadach?
Po drugie, czy ma ktoś namiar na rozsądny i merytoryczny artykuł o tym systemie. A raczej o tym w jaki sposób osiągnięto taki a nie inny kształt. Interesuje mnie, że jest napisane, że jest to komputerowo zaprojektowane. Ciekaw jestem ile oszacowań ile prób doświadczalnych a ile matmy za tym stoi.
Chętnie po sesji przeanalizuję to w sposób czysto analityczny i zupełnie ogólny
Powinno być to dość łatwe, teraz muszę wracać do programowania
takie niemal SF:
Fajnie było by mieć blaty samoistnie dopasowujące swój kształt do charakterystyki pracy kolarza;-)
Nie jestem biokimśtam i nie przeprowadzałem dośwadczeń, ale skoro Pro Tour nie jeździ na Biopace i skoro w XC sie go nie używa to znaczy że jest słabym systemem.
